Dzisiaj powiem słów kilka o gejszach oraz samurajach. Mam nadzieję, że się spodoba :-)
Gejsze:
Gejsza to najczęściej piękna i młoda kobieta japońska, która zabawia gości podczas przyjęć. Piszę „najczęściej piękna i młoda”, ponieważ zdarza się, że gejsza nie jest skończoną, tryskającą młodością boginią...
Rodzaj oraz mnogość umiejętności które musi przyswoić gejsza nie podlegają jednak żadnej dyskusji... Tak więc do głównych umiejętności gejszy należą: klasyczny taniec japoński, gra na shamisen, (lub) koto, (lub) flecie i (lub) bębenku ale też ceremonialne parzenie herbaty. Dobrze wykształcona gejsza umie również kaligrafować, układać kwiaty (ikebana) i recytować klasyczną literaturę japońską. Do tego musi być jeszcze tylko zabawna, seksowna i towarzyska. To tyle... Gejsze specjalności swych uczą się od wczesnych lat dziecięcych (niektóre już od piątego roku życia, np. tańca), aby mogły sprostać oczekiwaniom okāsan (tj. matka w świecie gejsz) oraz przyszłych gości.
Na ubiór gejszy składa się przede wszystkim nagajuban, kimono oraz obi. Nagajuban jest szatą spodnią noszoną pod kimono.
Na kimono, pod piersiami zawiązywana jest szarfa z cienkiego materiału (podobnego do szyfonu), zwana obiage. Z kolei obiage opasuje się grubym pasem zwanym obi, mierzącym niejednokrotnie do 6 metrów. Pas ten służy do podtrzymania kimona i musi się od niego odróżniać kolorystycznie. Na obi nakładany jest już tylko sznur obijime. No cóż, trochę tego jest... Noszone przez gejsze praktykantki kimona dochodzą niejednokrotnie do ok. 20 kg wagi! Wytrzymałe kobiety :-)
Samurajowie:
Samuraje jako grupa społeczna pojawili się na przełomie VII i VIII wieku n.e., zapewne w Okresie Yamato. Genezy można dopatrywać się w zmianach w systemie politycznym ówczesnej Japonii. Od czasu powstania w 702 roku kodeksu Taihō uznającego władzę cesarza nad krajem i oddającego mu ziemie (należące wówczas do poszczególnych rodów) we władanie, rozpoczął się okres tworzenia struktur feudalnych o nazwie shōen, zarządzanych przez gubernatorów. Z czasem władza cesarska przestała mieć na nie wpływ. Wtedy też zaczęły powstawać oddziały zbrojne podporządkowane właścicielom, mające w razie potrzeby służyć obronie majątków. Obszary wschodniej i północnej Japonii, szczególnie na nizinie Kantō, były często widownią krwawych buntów i rebelii i tam też samuraje pojawili się najpierw. Charakterystyczna dla samurajów była ich fryzura – włosy upięte na czubku głowy i wygolone z przodu, nad czołem. Nosili strój składający się m.in. ze spodni, kamizelki, na których widniał kamon (herb klanu/rodziny), i innych dodatków. Miecz był najważniejszym elementem w kulturze samurajów, stanowił niejako duszę wojownika. Związanych z nim było wiele rytuałów, niekiedy bardzo złożonych, począwszy już od procesu jego wykuwania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz